Behandeling van hepatitis B bij co-infecties

1. Patiënten met HBV-HDV co-infectie en gecompenseerde leverziekte kunnen worden behandeld met PEG-IFN met een behandelduur van minstens 48 weken.
2. Bij patiënten met HBV-HDV co-infectie en een detecteerbaar HBV DNA kan aanvullende behandeling met een NUC worden overwogen. ¹
3. Bij patiënten met acceptabele bijwerkingen dient de volledige PEG-IFN behandeling te worden afgemaakt ongeacht de virale kinetiek tijdens de behandeling.

1. Patiënten met HBV-HCV co-infectie dienen te worden behandeld met NUCs als zij voldoen aan de reguliere behandelindicaties.
2. Bij HBsAg positieve patiënten die worden behandeld met direct acting antivirals (DAAs) tegen hepatitis C dient profylactische behandeling met NUCs tijdens, en tot 12 weken na, de DAA behandeling te worden overwogen.
3. Bij HBsAg negatieve, anti-HBc positieve patiënten die worden behandeld met DAAs tegen hepatitis C dient te worden gemonitord op het optreden van HBV reactivatie.

Toelichting

¹ De EASL richtlijn suggereert een NUC te starten bij patiënten met een HBV-HDV coinfectie en een HBV DNA >2,000 IU/mL (indien geen cirrose) en bij alle patiënten met een detecteerbaar HBV DNA (indien [gedecompenseerde] cirrose). De werkgroep is van mening dat er tot dusver onvoldoende bewijs is om hier een stellige uitspraak over te doen. Op theoretische gronden is het inzetten van een NUC bij patiënten met cirrose met een detecteerbaar HBV DNA te overwegen, conform de adviezen bij patiënten met HBV monoinfectie.